XIII-XIX. Yüzyıllarda Türk Ekonomisinin Temel Direği Ahiliğin Özellikleri 

Ahilik, kişiye mesleğinde ve ahlakî davranışında yüksek fazilet ve say­gınlık verdiğinden, 12301ı yıllardan, meslek ve sanatın her türlü kont­rolünün bu kuruluştan alınıp, meslek ve sanat tutmanın serbest bırakıldığı 1860´h yıllara dek 630 seneden çok bir süre, Anadolu Türkünün sanat, ti­caret ve meslek kuruluşlannı ayakta tutabilmiştir.

Esnaf ve sanatkârların iş yerleri, 1727 yılında "gedik" haline gelinceye dek, deri işçilerinin hammaddesi olan türlü cins hayvan derilerinin fi­yatları, bunların "ahi baba", "kethüda", "yiğit başı", 10,15,20 yıllık us­talara, Ahi Evren´in düzenlemiş olduğu kurallara göre bölüştürüldüğü, bunların işlenişine, satılışına dek her tür işlemi inceden inceye kurallara bağlamıştır. Bu kurallar, hem meslek erbabı arasındaki sürtüşmeyi, hem de üretici-tüketici sürtüşmesini, kavgayı ortadan kaldırmıştır.

Esnaf ve sanatkârlar, üretici-tüketici arasındaki anlaşmazlıkları, alım-satımdaki sürtüşmeleri çözümlemek için yönetim kurulu ve büyük kurul olmak üzere iki kurul oluşturmuşlardı. Yıllık genel kurul, olağan ve ola­ğanüstü toplantılar için olmak üzere de üç ayrı kurulları vardı.